Karin Voogd

Vorm In de jaren dertig van de twintigste eeuw was er een discussie in de Nederlandse literatuur die 'vorm of vent' heette. Schrijvers discussieerden over de vraag of een kunstenaar zich alleen om de vorm moest bekommeren of dat de hele persoon en de standpunten die hij inneemt ertoe doen in de kunst. Sommige schrijvers vonden het laatste (vent) en klaagden dat veel kunst 'vergoding' van de vorm was. Vrouw Blanke vrouwen van middelbare leeftijd die tropische stranden schoonmaken of er een weeshuis opzetten, die op meditatieweekend gaan, een burn-out of leidinggevende functie hebben. Die een empty nest syndroom proberen te bezweren, voor hun ouders mantelzorgen en dieren in de Oostvaardersplassen redden. Ik noem ze mijn stam: zelfde leeftijd, geslacht en kleur. Deze stam wil graag geloven dat alle stammen gelijk zijn. Vorm. Ik werd schilder vanwege de illustraties in kinderboeken. Illustratief was een scheldwoord op de kunstacademie, daar leerde ik vooral hoe ik hoorde te denken over (schilder)kunst. Echte kunst is autonoom. Taboes en die verboden zijn er ook nu nog. Hele oude: het tweede gebod van de tien geboden verbiedt afbeeldingen te maken van god, maar ook van mensen. De islam baseert alle kunst op dat verbod, hoewel er nog tot in de 15e eeuw afbeeldingen in Perzië en Turkije werden gemaakt over het leven van Mohammed. Ook het taboe op in de schilderkunst van de vorige eeuw was heel streng. Vent Tegenwoordig is het belangrijk om te weten wie de kunstenaar (kleur, geslacht, leeftijd, seksuele voorkeur, nationaliteit) is en niet (alleen) wat er op het schilderij te zien is. Het maakt niet zoveel uit of het werk illustratief of abstract is. Het publiek heeft zich geëmancipeerd en het wil zien wie de kunstenaar is en bij welke groep die hoort. Zo kan het publiek de heiligheid en de onschendbaarheid van de kunstenaar onderuit halen.